دل بستگي و محبّت به امام از نظر رواني در اختيار ما نيست؛ ولي شرايط و مقدّماتي كه سبب تحقّق آن امر غير اختياري است، تحت ارادة ماست اگر ما واقعاً در حقّ امام معرفت پيدا كنيم و ارزش راستين وي را درك كنيم، قطعاً دوستدار وي خواهيم شد و نمي توانيم نسبت به او كه در سعادت ابدي ما سهيم بوده است، بي تفاوت باشيم.
محمّد بن فضيل مي گويد: از امام رضا(ع) معناي آية زير را پرسيدم: «قُلْ بِفَضْلِ اللّهِ وَبِرَحْمَتِهِ فَبِذَلِكَ فَلْيَفْرَحُواْ هُوَ خَيْرٌ مِّمَّا يَجْمَعُونَ؛1 بگو به فضل و رحمت‏ خداست كه [مؤمنان] بايد شاد شوند و اين از هر چه گرد مى‏آورند، بهتر است.»حضرت فرمود: «به دوستي پيامبر و خاندان او بايد شادمان باشند كه آن بهتر است از دنيايي كه آنها جمع كنند.»2 همچنين فرمود: «كه جدّم رسول خدا فرموده است: «هر كس دوست مي دارد به دين من دست يازيده، پس از من بر كشتي نجات سوار بشود، بايد كه به حضرت علي(ع) اقتدا كند و با دشمنش، دشمني نمايد و با دوست او، پيوند دوستانه برقرار كند، زيرا كه او وصيّ من و جانشينم بر امّتم در زندگاني ام و پس از وفاتم است و اوست امير (امام) هر مسلمان و امير هر مؤمن بعد از من، گفته اش گفتة من و امرش، امر من و نهي او، نهي من است و پيرو او، پيرو من و ياري كننده اش، ياور من و خوار كننده اش، خوار كنندة من است.»
سپس رسول خدا(ص) فرمود: «هر كس بعد از من از حضرت علي(ع) جدا شود، روز قيامت مرا نخواهد ديد، من نيز او را نخواهم ديد و هركه با حضرت علي(ع) مخالفت كند، خداوند بهشت را بر وي حرام نمايد و عاقبتش را جهنّم قرار دهد [و بد جايگاهي است] و هر آنكه حضرت علي(ع) را خوار نمايد، خداوند او را نصرت نمايد، روزي كه او بر خداوند عرضه شود و هركس حضرت علي(ع) را نصرت دهد، خداوند او را نصرت نمايد، روزي كه او را ملاقات كند و به هنگام سؤال و جواب، دليلش را به وي تلقين كند.» آنگاه آن حضرت فرمود: «امام حسن و امام حسين دو امام امّت من، بعد از پدرشانند. دو سيّد جوانان اهل بهشت و مادرشان، بهترين زنان عالميان، نهمينشان، قائم(عج) از فرزندان من است. اطاعتشان، اطاعت از من است و معصيتشان، معصيّت من است، به خداوند شكوه مي كنم از منكران فضيلت ايشان و تضييع كنندگان حقّ [حرمت] آنان پس از من و خداوند بس است كه ولي و ياور عترت من و امامان امّتم باشد و از منكران حقّ ايشان انتقام كشد.»3
امام رضا(ع) از جدّ بزرگوارش، علي(ع) نقل كرده كه فرمود: «هر كه دوست دارد، خداي را ملاقات كند در حالي كه ايمانش كامل و اسلامش نيكو باشد، محبّت حجّت صاحب الزّمان را پيشة خود قرار دهد كه او و ديگر پيشوايان، چراغ هاي روشن در تاريكي هاي زندگي و امامان هدايت و نشانه هاي تقوايند. هر كس آنان را دوست بدارد، ولايتشان را دارا شود، براي او از خداي تعالي ضمانت بهشت مي كنم.»4

بيزاري جستن از دشمنان امام

امام رضا(ع) فرموده است: «پيروان ما به امر ما گردن مي نهند و به گفتار ما عمل مي كنند و با دشمنان ما مخالفت مي ورزند و هر كه چنين نباشد، از ما نيست.»5 يكي از اهالي «كرمند»، شتربان حضرت امام رضا(ع) بود، زماني كه آن حضرت عازم خراسان بودند و اين مرد ساربان كه از عامّه [اهل سنّت] بوده، چون مي خواست از خراسان برگردد، به حضرت عرض مي كند: اي پسر رسول خدا! مرا به مقداري مختصر از خطّ مباركت مشرّف گردان تا به آن تبرّك جويم! و حضرت اين عبارت را براي او مرقوم فرمودند: «دوستدار آل محمّد باش اگر چه فاسق باشي! و دوستدار دوستان ايشان باش، اگر چه آنها فاسق باشند.»6
همچنين امام رضا(ع) در روايتي فرموده است: «وارد شدن به دستگاه دشمنان و كمك به آنها و كوشش در تأمين نيازهايشان معادل كفر است و توجّه (روي آوردن) عمدي به ايشان، در زمرة گناهان بزرگي  است كه آتش دوزخ سزاي آن است7.»

پي نوشت :
با استفاده از: مهدي منتظَر يا ناموس اعظم حق در كلام امام هشتم(ع).
1. سورة يونس(10)، آية 58.
2. اصول كافي، كتاب الحجّه، ح 55؛ تفسير نورالثّقلين، ج2، ص 307.
3. كمال الدّين و تمام النّعمه، ج 1، ص 260.
4. بحار الانوار، ج 36، ص 296.
5. همان، ج 65، ص 167؛ جامع الاحاديث الشّيعه، ج 1، ص 310.
6. بحارالانوار، ج 15، ص 284.
7. همان، ج 75، ص 374؛ وسائل الشّيعه، ج 12، ص 138. 

نویسنده: محسن كتابچي

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: